zondag 12 februari 2012

Het leven en de dood...

Tja en dan zijn twee opdrachten afgerond en klaar. En dan...?

Toen was er even niets...En ik wist niet wat te doen. Het nieuwe jaar in gaan zonder nieuwe opdracht was eigenlijk niet mijn bedoeling. Maar goed, eerder was ik al in paniek geraakt toen het stil viel. En dat werkte in ieder geval niet. Ik bedacht me dat het heel goed was dat ik even rust had nu. Tijd voor mezelf, om plannen uit te werken voor Memories voor dit jaar. Daarnaast werk ik tegenwoordig 3 dagen per week in de buitenschoolse opvang, dus vervelen doe ik me sowieso niet.

Toch begon het te knagen...Ik had geen inspiratie en voelde me ook niet gemotiveerd om naar buiten te treden via social media. Misschien toch maar helemaal stoppen dan? Ik had in december kennis gemaakt met een nieuwe doelgroep: een vrouw die kanker heeft en weet dat ze dood gaat kwam bij me om een gedenksteen voor zichzelf te maken. Ontzettend bijzonder om haar te begeleiden hierbij. Ik voelde dat ik er meer mee wilde, maar concrete plannen en ideeen kwamen maar niet op papier. Waarin ik vooral twijfelde over wat ik deze mensen eigenlijk te bieden had. Ik heb helemaal geen scholing gehad om hen goed te begeleiden, het enige wat ik kan aanbieden is een luisterend oor en de praktische kant van het mozaiek.





Ik stond stil en voelde me geblokkeerd. Totdat ik me opgaf voor een workshop intuitieve marketing van Martijn Meima. Ik ging er heen zonder specifieke verwachtingen, maar voelde al lange tijd van tevoren dat ik hier mooie antwoorden zou krijgen. Dus zo reed ik op vrijdagochtend naar het prachtige Eefde, waar de workshop plaats vond in een boerderij.
We begonnen met een meditatie en visualisatie. Daar ben ik bekend mee dus dat voelde gelijk heel goed. De vragen waar ik de dag mee in stapte waren:
1: Stop ik of ga ik door met Memories?
2: Met welke groep klanten ga ik verder?
3: Welke kant ga ik op?



Vervolgens deden we een oefening waarbij een iemand in de ruimte ging staan en onze potentiele klant vertegenwoordigde. Je mocht zelf voelen waar je ten opzichte van je klant wilde gaan staan, gewoon wat goed voelde. Voor we de oefening gingen doen was ik in dubio; ik had tenslotte 2 verschillende potentiele klanten. Echter het werd meteen helder toen ik de oefening in stapte, dat de mensen die ongeneeslijk ziek zijn, mijn doelgroep was voor die oefening. Het voelde voor mij alsof er nog veel afstand was tot deze doelgroep, dus waar de meesten dichtbij gingen staan, ging ik ver weg staan. Om de beurt kreeg iedereen de kans om voor zichzelf en vanuit de klant te voelen hoe die afstand was en wat er veranderd kon worden. Tussen het wisselen van beurten (ik was nog niet aan de beurt geweest) zei de 'potentiele klant' tegen de trainer: 'Ik wil naar haar toe, je geeft haar steeds niet de beurt maar ik wordt naar haar toe getrokken.' en wees daarbij naar mij. Heel bizar.

Toen ik eindelijk aan de beurt was kwam ze meteen naar me toe lopen en ging ze vlak voor me staan. Ze zei: 'Ik wil zo graag naar jou toe, bij jou zijn! Doe toch eens niet zo MOEILIJK!'
En ik stond perplex, wist even niets uit te brengen...Ik herkende het moeilijk doen wel bij mezelf, en het was heel goed te merken dat de klant er helemaal klaar voor is.

Later op de middag konden we twee bedrijfsopstellingen doen en werd ik uitgekozen voor een opstelling. Ik kan niet goed uitleggen hoe zoiets werkt maar iedereen die het ooit heeft meegemaakt kan beamen dat het zo goed werkt. En het werd voor mij een emotionele middag. Uit de opstelling bleek dat mijn twee doelgroepen verbonden waren met leven en dood. En dat mijn 'nieuwe' doelgroep heel bang is voor de dood. Toen de 'dood' vertelde dat ik deze mensen met de dood mocht verbinden, dat dat mijn rol is, stonden de tranen me in de ogen en kregen veel mensen kippenvel. Daarnaast vertelde het 'leven' me letterlijk om niet bang voor haar te zijn en dat zij er ook bij hoort. Door me te verbinden met beiden, voelde alles zich in harmonie; de doelgroepen, geld, ik, dood, leven en mijn bedrijf.

Ik vind het moeilijk om uit te leggen hoe bijzonder het was en waarom het me zo raakte. Maar ik was erg ontroerd omdat mijn bedrijf zo synchroon loopt met mijn eigen ontwikkeling. Al sinds ik een klein meisje was heb ik moeite gehad met het hier op aarde zijn. Ik heb me van nature altijd meer verbonden gevoeld met de dood dan met het leven. Ik heb regelmatig heimwee naar 'huis' en heb meerder malen tijdens depressies bedacht om te stoppen met leven. De laatste tijd gaat het steeds beter en begin ik langzaam aan meer verbinding te voelen met het leven en de aarde. Mijn aarding wordt voelbaar beter.

Omdat de dood voor mij zo natuurlijk voelt, kan ik er makkelijk over praten en ermee omgaan. Waar de meeste mensen de dood negeren en alleen over het leven willen praten, is dat voor mij net andersom. Wat soms moeilijk is, ik wordt nog steeds 'een beetje gek' bevonden. Ik merkte dat in het contact met de vrouw die ongeneeslijk ziek is, dit wel een voordeel is. Er ligt geen lading op, het is neutraal en er is vanuit mij geen angst.
Maar deze 'doelgroep' is ook meer gehecht aan het leven, iets wat zich bij mij begint te ontwikkelen. En daarom is het zo mooi.



Ik blijf ook gedenkstenen maken en werken met ouders van overleden kinderen. Maar mijn focus ligt op mensen die ongeneeslijk ziek zijn en zelf (evt. samen met familie en vrienden) hun gedenksteen willen maken voordat ze gaan overlijden. Als voorbereiding op de dood die onvermijdelijk op de stoep staat. Steentje voor steentje afscheid nemen. Met een lach en een traan. Met kracht en kwetsbaarheid. Met daarin ook ruimte voor mijn eigen kracht en kwetsbaarheid te laten zien in mijn werk.
Heel spannend, maar ik heb er heel veel zin in en ben heel benieuwd wat zich zal gaan ontvouwen dit jaar. Ik ben er klaar voor! Tijd voor vertrouwen en overvloed....

Er is een ding wat ik niet ga doen: ik ga niet meer MOEILIJK doen!!! :)

Tot de volgende keer!

4 opmerkingen:

  1. Lieve Michelle. Mooi om te lezen, dat je weer vertrouwen hebt en de kracht om door te zetten! Ik weet zeker dat je heel veel voor anderen, maar ook jezelf kunt betekenen. Ik vond het fijn om er vrijdag deel van uit te maken en bij jou te zien dat je antwoorden hebt gekregen waarmee verder kunt. Heel veel succes en ik blijf je graag volgen. Warme groet, Karen Mensonides

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wow, kippenvel. Wat mooi van en voor je! liefs Arianne

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Michelle. Mooi om te lezen, dat je weer vertrouwen hebt en de kracht om door te zetten! Ik weet zeker dat je heel veel voor anderen, maar ook jezelf kunt betekenen. Ik vond het fijn om er vrijdag deel van uit te maken en bij jou te zien dat je antwoorden hebt gekregen waarmee je verder kunt. Heel veel succes en ik blijf je graag volgen. Warme groet, Karen Mensonides

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Karen. Dank je wel dat je Memories wilde zijn in de opstelling en bedankt voor je de mooie ontmoeting. Ik hoop dat de dag jou ook veel heeft gebracht en iedereen jou inschakelt voor grafisch ontwerp! Groetjes Michelle

      Verwijderen